لقمان حکیم

پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله ) فرمودند : لقمان، پیامبر نبود ولی بنده ای بود که بسیار فکر می کرد و به خداوند ایمان واقعی داشت. خدا را دوست داشت و خداوند نیز او را دوست می داشت.

امام صادق ( علیه السلام ) می فرمایند : لقمان، حکمت را به خاطر مال و فامیل دریافت نکرده بود، بلکه او مردی پرهیزکار، تیزبین، با حیا و دلسوز بود ...

لقمان با دانشمندان زیاد می نشست. او با هوای نفس خود مبارزه می کرد و ...

دارای عمری طولانی، معاصر حضرت داوود و از بستگان حضرت ایوب بود. وی میان حکیم شدن یا حاکم شدن مخیر شد و حکمت را انتخاب کرد. از لقمان پرسیدند : چگونه به این مقام رسیدی ؟ گفت : به خاطر امانت داری، صداقت و سکونت درباره آنچه به من مربوط نبود.

امام صادق ( علیه السلام ) فرمودند : لقمان نسبت به رهبر آسمانی زمان خود معرفت داشت.

در عظمت لقمان همین بس که خدا و رسول خدا و رسول او و امامان معصوم ( علیهم السلام ) پندهای او را برای دیگران نقل کرده اند.

گوشه ای از نصایح لقمان

·         اگر در کودکی خود را ادب کنی، در بزرگی از آن بهره مند می شوی.

• از کسالت و تنبلی بپرهیز، بخشی از عمرت را برای آموزش قرار بده و با افراد لجوج، گفتگو و جدل نکن.

• با دانشمندان مجادله مکن، با فاسقان رفیق مشو، فاسق را به برادری مگیر و با افراد متهم، همنشین مشو.

• تنها از خدا بترس و به او امیدوار باش. بیم و امید نسبت به خدا در قلب تو یکسان باشد.

• اگر با تو مشورت کردند، دلسوزی خود را خالصانه به آن ها اعلام کن. اگر از تو کمک و قرضی درخواست کردند، مساعدت کن و به سخن کسی که سن او بیشتر از توست، گوش فرا ده.

• نمازت را در اول وقت بخوان، نماز را حتی در سخت ترین شرایط به جماعت بخوان.

• دو چیز را هرگز فراموش مکن : خدا را و مرگ را.

• دو چیز را همیشه فراموش کن : به کسی نیکی کردی ، کسی به تو بدی کرد.

• به مجلسی وارد شدی، زبان نگهدار.

• به سفره ای وارد شدی، شکم نگه دار.

• به خانه ای وارد شدی، چشم نگه دار.

• به نماز ایستادی، دل نگه دار.